Բառերի այնպիսի փոփոխությունը, որից կախված է նրանց պաշտոնը նախադասության մեջ կոչվում է հոլովում։
Հայերենում հոլովվում են գոյականը և որոշ դերանուններ։
Ուղղական հոլովը բառի ուղիղ, անփոփոխ ձևն է:Ուղղական հոլովը որևէ վերջավորություն չունի: Պատասխանում է ո՞վ, ովքե՞ր, ի՞նչ(ը), ինչե՞ր(ը) հարցերին: Ուղղական հոլովn ունի և՛ անորոշ, և՛ որոշյալ առումներ՝ գիրք-գիրքը:
Սեռական հոլով
Սեռական հոլովը ցույց է տալիս այն առարկան, որին պատկանում կամ վերաբերում է որևէ բան: Սեռական հոլովը պատասխանում է ո՞ւմ , ինչի՞ , ինչերի՞ հարցերին: Սեռական հոլովում բառը կարող է ունենալ -ի, -ու, -ան, -վա, -ոջ, -ց վերջավորություններ, կամ բառի մեջ որևէ ձայնավոր կամ երկհնչյուն կարող է փոխվել ո -ի կամ ա -ի:
ուղղական- ծառ,ֆիզիկա
սեռական-ծառի,ֆիզիկայի
Հարցեր և առաջադրանքներ
1. Ավետիք Իսահակյան, Ռավեննայում
Արարատի ծեր կատարին Դար է եկել, վայրկյանի պես, Ու անցել: Անհուն թվով կայծակների Սուրն է բեկվել ադամանդին Ու անցել: Մահախուճապ սերունդների Աչքն է դիպել լույս գագաթին Ու անցել: Հերթը հիմա քոնն է մի պահ. Դու էլ նայիր սեգ ճակատին Ու անցիր…
Հարցեր և առաջադրանքներ
1.Անծանոթ բառերը դուրս գրիր և բացատրիր։
Անհուն – անսահման, բեկվել – կոտրվել, մահախուճապ – մահի վախով, սեգ – խորոտ/հպարտ
2.Դուրս գրիր ուղղական և սեռական հոլովներով դրված գոյականները:
ուղղական – ադամանդ, պահ, հերթ
սեռական – սերունդների, վայրկյանի, ճակատ, Արարատի, կայծակների
3.Փորձիր մի քանի նախադասությամբ պատմել բանաստեղծությունը։
Բանաստեղծությունը նրա մասին է, որ եթե քո պահը բաց թողնես, ապա կյանքում էլ չես կարող անել այն ինչ, որ վաղուց ուզում էիր:
2.Հարցում արտահայտող բառի փոխարեն պահանջող ձևով ՝ հոլովով գրիր թանգարան բառը։
Տարիներ շարունակ (ի՞նչը) թանգարանը սիրով ընդունում էր այցելուներին:
(Ի՞նչի) Թանգարանի տնօրենը ոգևորվել էր նոր գտածոյով։
3.Ընթերցանություն
Ստեփան Զորյան, Փորձանք
Հարցեր և առաջադրանքներ
1.Գտիր անծանոթ բառեր և բառարանի օգնությամբ բացատրիր
կռնատակը – Թևի տակը, ֆելդշերը – Բուժակ
2.Բացատրիր հետևյալ նախադասությունները
ա) եթե բանը գլխից չասես, թարս դուրս կգա։ – Եթե իմստը սկզբից չասես, սխալ կլինի:
բ) Գտիր այն հատվածները, որոնց մեջ երգիծանք կա։ – — Արի էստեղ,— ասում եմ։
Վազեվազ եկավ ու դիք դագանակի պես առաջիս տնկվեց։
— Ի՞նչ է, աղա։
— Աղեն աչքդ հանի։ Ա՛յ տղա, ասում եմ, էս ծառի խնձորներն ո՞ւր են։
— Վրեն է, ո՛ւր են,— ասում է,— աղա։
— Ո՜նց թե վրեն են,— ասում եմ,— էստեղ հիսուն, հիսուներկու խնձոր կար, հիմի 48 հատ է, ո՞ր ջհանդամն են գնացել։
— Ես ինչ գիտեմ, աղա։
Ասում է ու ծառին է մտիկ անում, մթամ թե ն՛որ է տեսնում։
— Բա որ դու չգիտես, էլ ո՞վ գիտի, ասում եմ,— էլ ի՞նչ՞ այգի պահող ես, որ չգիտես։
— Չգիտեմ,— ասում է,— աղա։
Ասում է ու էլի ծառին է մտիկ անում, որ աչքերս չտեսնի։
— Ամո՛թ է,— ասում եմ,— ա՛յ տղա, հոգուդ մեղք մի անի. թե ուտում ես, ասա ուտում եմ. հո ես բան չեմ ասում դրա համար։
— Չէ,— ասում է,— աղա, ուտում չեմ։
— Որ ուտում չես,— ասում եմ,— բա ո՞ւր են գնում։ Կա՛մ գողանում են, կա՛մ ուտում ես, ուրիշ էլ ի՞նչ կա, հո երկինք չեն թռչում։
— Չէ,— ասում է,— աղա, ո՛չ ուտում եմ, ո՛չ գողանում են։
— Էդ ո՞նց կլինի,— ասում եմ։— Երկուսից մեկը՝ կա՛մ ուտում ես, կա՛մ գողանում են՝ դու չես տեսնում։
Չէ որ չէ՜։
— Ո՛չ ուտում եմ, ո՛չ էլ գողանում են։
— Թ՛ող էդպես լինի,— ասի մտքումս, ու մտածում եմ — գուցե չի ուտում, բայց ծախում է. կամ, շատ կարելի է, գողանում են, ինքը քնում է՝ չի տեսնում… Վերջապես, ասում եմ, պետք է իմանամ՝ այգիս գող է մտնո՞ւմ, թե չէ…
գ) Պետրոս աղան ինչպիսի՞ կերպար է։ – Մի փոքր չհասկացող, ծիծաղելի և հետաքրքիր:
Մարիա Սահակյան 