Մի անգամ մեր ընտանիքը, որոշեց, որ գնալու ենք ճամփորդության, և գնացինք մի երկիր, որտեղ ոամեն ինչ փայտից է: Երբ մենք հասանք և մտանք հյուրանոց այնտեղ ամեն ինչ փայտից էր սեղանը, աթորը, նույնիսկ հեռուստացույցը, և մնացած ամեն ինչը: Մենք իհարկե զարմացած էինք, բայց հարցրեցինք արդյոք ուտելիքնել է փայտից, և մեզ պատասխանեցին.
-Այո:
Մենք իհարկե զարմացանք, բայց մնացինք այդ հյուրանոցում: Մի քիչ հետո մենք գնացինք մի սրճարան, նա կոչվում էր <<ՓԱՅՏԱԿԵՐ>>, այդ անունը շատ հետաքրքիր էր, բայց մենք գնացինք այդ սրճարանը: Մենք նստցինք և մեզ մոտեցավ մատուցողը, և ասաց.
-Մեր սրճարանում կա միայն մի ուտելիք, փայտը:
Մեզ բերեցին մեր պատվերը: Մենք փորցեցինք մեր փայտը, և փայտը շատ փափուկ էր, և հեշտ ծամվում էր, և շատ համեղ էր: Մեկ շաբաթ անց մենք վերադարձանք մեր երկիր: Այդ երկիրը ամենալավ երկրներից մեկն էր:
Մարիա Սահակյան 